خـورشـیـد پـشت ابـر نشـانی به ما بـده           ای مـاه مــژده رمــضــانـی بـه مـا بـده

مثل نـسـیـم صبح از ایـنـجـا گـذر کن و           بـاد صبـای مـشـک فـشـانـی به مـا بـده

بی کس تر از همیشه رسـاندیم خویش را           آواره ایــم... جـا و مـکـانــی به مـا بـده

از بس که در پی همه غیر از تو بوده ایم           از پـا نشـسـتـه ایـم... تـوانــی به ما بـده

از سفره ای که وقت سحر پهـن می کنی           مانـده غــذا و خـوردۀ نـانـی به مـا بـده

"با روضه حـسیـن نفـس تـازه می کنیم"           روضه بخوان دوباره و جانی به ما بده